Οι βρύσες έχουν … την δική τους ιστορία

«Οι βρύσες και οι κρήνες υπήρξαν αφορμή ίδρυσης οικισμών, εκκλησιών και δημιουργίας δρόμων. … Ηταν σημείο καθημερινής συνάντησης του γυναικείου πληθυσμού, «του μισού του ουρανού».

 

Με αφορμή την έκδοση του τελευταίου του βιβλίου «Η μνήμη του νερού. Οι ροοκρήνες της Αρκαδίας», η Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, σε συνεργασία με τις εκδόσεις Θίνες, διοργάνωσαν πριν λίγες μέρες εκδήλωση με την οποία τίμησαν το έργο και την συμβολή του Αργύρη Πετρονώτη στην αρχιτεκτονική.

Σε αυτό το βιβλίο ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να «δει με άλλο μάτι» τις κοινόχρηστες βρύσες.

Τμήμα του βιβλίου αφορά στην επιστημονική ερευνητική εργασία για τα κοινόχρηστα κρηναία κτίσματα της Αρκαδίας, που καταγράφονται, ταξινομούνται και τεκμηριώνονται.

Αυτό που κάνει ιδιαίτερο αυτό το βιβλίο είναι η προσέγγιση του Αργύρη Πετρονώτη στο αντικείμενο της έρευνας του από κοινωνιολογικής άποψης αλλά και η με ποιητική ευαισθησία οπτική του γωνία.

 

Διαβάζουμε στο βιβλίο:
… Τέλος, υπενθυμίζεται ότι οι βρύσες και οι κρήνες, πέρα από τη στενότερη οπτική αρχιτεκτονική γωνία, προκαλούν και άλλα πολλαπλά ενδιαφέροντα και βιώματα και βρίσκονται στο επίκεντρο για έρευνα και μελέτη από πολλούς επιστήμονες. Αυτό, γιατί οι κρήνες υπήρξαν αφορμή ίδρυσης οικισμών, εκκλησιών και δημιουργίας δρόμων. Αποτελούσαν πόλο, βασικό πόλο κοινωνικής έλξης, στα χωριά ιδίως. Ηταν σημείο καθημερινής συνάντησης του γυναικείου πληθυσμού, «του μισού του ουρανού».

 

Οι ροοκρήνες συνιστούν χώρο τέλεσης σημαντικών λαογραφικών και λατρευτικών εθίμων, κυρίως όταν είχαν ή νομιζόταν ότι είχαν ιαματικές, είτε μαγικές ή άλλες ιδιότητες, όπως ευγονίας ή ευτεκνίας. Οι ροοκρήνες αναδείχτηκαν σε τόπους μυθοπλασίας, γι᾽ αυτό και γι’ άλλους λόγους θαυμαστά τα τοπωνύμια και υδρωνύμιά τους. Οι ροοκρήνες φημίζονται ως χώροι ιστορικών (ενίοτε θανατηφόρων) επεισοδίων, εξαιρετικά στα χρόνια της Κλεφτουριάς, της ληστείας, της Αντίστασης και του Εμφυλίου.