Απεβίωσε στα 102 ο αρχιτέκτονας της πυραμίδας του Λούβρου
Σχεδίασε γνωστά κτήρια ανά τον κόσμο (κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και στην Κίνα και την Ιαπωνία) όπως η πυραμίδα του Λούβρου και η Τράπεζα της Κίνας στο Χονγκ Κονγκ. Ο λόγος για τον Κινεζοαμερικανό αρχιτέκτονα Γιου Μιν Πέι (I.M. Pei), ο οποίος πέθανε σε ηλικία 102 ετών, όπως ανακοίνωσε προχθές χωρίς άλλες λεπτομέρειες το αρχιτεκτονικό γραφείο του γιου του στη Νέα Υόρκη, Pei Partnership Architecs.
Ο Γιου Μιν Πέι είχε τιμηθεί με το Βραβείο Πρίτζκερ το 1983, (το παγκόσμιας αναγνώρισης βραβείο Αρχιτεκτονικής που θεωρείται αντίστοιχο του βραβείου Νόμπελ). Ο Γιου Μιν Πέι δούλεψε με άξονα την γεφύρωση των ιδεών και της αισθητικής του μοντερνισμού και του κλασικισμού μέσα από τολμηρά σχέδια όπως εκείνο του παρισινού μουσείου του Λούβρου.
«Καταλαβαίνω πως τα πράγματα έχουν αλλάξει, έχουμε εξελιχθεί. Αλλά δεν θέλω να ξεχνάμε την αρχή (…) Μια αρχιτεκτονική που κρατάει πρέπει να έχει ρίζες».
«Οι σύγχρονοι αρχιτέκτονες τείνουν να επιβάλουν τον μοντερνισμό στα πράγματα. Υπάρχει μια κάποια μέριμνα για την Ιστορία αλλά δεν είναι πολύ βαθιά», δήλωνε σε μια συνέντευξη στους New York Times το 2008.
1989 — πύργος της Τράπεζας της Κίνας, Χονγκ Κονγκ
Γεννήθηκε το 1917 στην Καντόνα και το 1935 έφυγε για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Πείρε το πτυχίο του από το MIT και στη συνέχεια από το Χάρβαρντ (1948) όπου υπήρξε μαθητής του Βάλτερ Γκρόπιους, ιδρυτή του Μπάουχαους.
Απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα το 1954 και διετέλεσε βοηθός καθηγητής στο Χάρβαρντ (1945-1948) και στη συνέχεια διευθυντής αρχιτεκτονικής στο γραφείο Webb and Knapp (1948-1955), προτού ιδρύσει το δικό του γραφείο (Γ. Μ. Πέι και συνεργάτες) το 1955.
Η κατασκευή του Μάιλ Χάι Σέντερ στο Ντένβερ του Κολοράντο (1956) είναι η πρώτη μεγάλη παραγγελία μιας μακράς σειράς: Εθνικό Κέντρο ερευνών της ατμόσφαιρας στο Μπόλντερ του Κολοράντο (1967), Πύργος Τζον Χάνκοκ στη Βοστόνη (1973).
Η πυραμίδα στο μουσείο του Λούβρου
Το 1983, ο πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν τον καλεί (την εποχή εκείνη ήταν ελάχιστα γνωστός στη Γαλλία), για την αναδιαμόρφωση του Λούβρου. Το τολμηρό σχέδιό του, που θα προκαλέσει έντονες αντιπαραθέσεις, θα δει τελικά το φως της μέρας το 1988.
Το έργο του εκσυγχρονισμού του μουσείου του Λούβρου περιελάμβανε επέκταση, νέες λειτουργικές υποδομές και εκ νέου οργάνωση των λειτουργιών του προκειμένου να ενσωματωθεί στη πόλη και να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις ενός σύγχρονου μουσείου. Όλα αυτά χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η ακεραιότητα του ιστορικού κτιρίου. Η λύση του θέματος περιελάμβανε δύο φάσεις. Η πρώτη προέβλεπε την αναδιοργάνωση του γραμμικού κτιρίου σε ένα συνεχές μουσείο σχήματος Π γύρω από μια κεντρική αυλή. Η κεντρικά τοποθετημένη γυάλινη πυραμίδα αποτελεί τη νέα είσοδο και παρέχει άμεση πρόσβαση στους εκθεσιακούς χώρους σε κάθε μια απ’ τις τρεις πτέρυγες του μουσείου. Ταυτόχρονα η πυραμίδα χρησιμεύει και ως φωταγωγός για τον μεγάλο υπόγειο χώρο κάτω απ’ την κεντρική αυλή που στεγάζει την τεχνική υποστήριξη του μουσείου. Η δεύτερη φάση αποτελούνταν απ’ τη μετατροπή των κρατικών γραφείων σε εκθεσιακούς χώρους και απαιτούνταν επαναδημιουργία νέου χώρου μέσα σε ένα ιστορικό κέλυφος. Με εξαίρεση κάποιες ιστορικές αίθουσες, το εσωτερικό χτίστηκε απ’ την αρχή για να μπορεί να συμβαδίσει με την τριών επιπέδων εξωτερική όψη του παλατιού. Η δεύτερη φάση περιελάμβανε επίσης το υπόγειο συγκρότημα πολλαπλών χρήσεων γνωστό ως Carrousel du Louvre, την ανεστραμμένη πυραμίδα που φέρνει φως στο κέντρο, το υπόγειο γκαράζ και μια σειρά άλλων σχετικών έργων.
Εκθεσιακός χώρος στο German Historical Museum
Ο αρχιτέκτονας άφησε επίσης τη σφραγίδα του στο Βερολίνο κατασκευάζοντας ένα παράρτημα του γερμανικού ιστορικού μουσείου –που εγκαινιάστηκε το 2003– και στην Ντόχα (Κατάρ), όπου ανέλαβε την κατασκευή του μουσείου ισλαμικής τέχνης.
Ο Γιου Μιν Πέι έλαβε τα πιο περίβλεπτα βραβεία. Εκτός από το Πρίτζκερ, το Χρυσό Μετάλλιο του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής (1979) και το Μεγάλο Χρυσό Μετάλλιο της γαλλικής Ακαδημίας Αρχιτεκτονικής (1981).
Είχε τιμηθεί από δύο προέδρους: τον Τζορτζ Χ. Ου. Μπους που του απένειμε το προεδρικό μετάλλιο της Ελευθερίας (1992), την ανώτατη πολιτική διάκριση, και τον Φρανσουά Μιτεράν που του απένειμε το παράσημο του αξιωματικού της Λεγεώνας της Τιμής (1993).
Πηγή πληροφοριών και φωτογραφιών: ΑΠΕ-ΜΠΕ, AFP, Wikipedia, www.dwell.com, www.mprnews.org
Του Σπύρου Ζούγρη
