F.R. Khan Ο αρχιτέκτονας που αγαπούσε τους ουρανοξύστες, την ζωή και την τέχνη
Στον Fazlur Rahman Khan είναι αφιερωμένο το Doodle της Google σήμερα 3/4/2017. Ο σπουδαίος αρχιτέκτονας μηχανικός – όχι ιδιαίτερα γνωστός στην Ελλάδα- γεννήθηκε στην Ντάκα της Βεγγάλης, πρώην επαρχίας της βρετανικής Ινδίας, η οποία από το 1971 έως και σήμερα αποτελεί το Μπανγκλαντές. Κατασκεύασε ουρανοξύστες στις ΗΠΑ, όπως το Κέντρο John Hancock στο Σικάγο με τους 100 ορόφους, αλλά και τον Πύργο Sears.
Ο Πύργος Sears
Το 1972, σε ηλικία 42 ετών, χαρακτηρίστηκε ως ο Κατασκευαστής της Χρονιάς στις ΗΠΑ. Ο καινοτόμος τρόπος με τον οποίο έχτιζε ουρανοξύστες άλλαξε άρδην τον τρόπο κατασκευής τέτοιων κτηρίων, δημιουργώντας μια ισορροπία ανάμεσα στη δομική αποτελεσματικότητα και την οικονομία.
Ο Fazlur Rahman Khan υπήρξε ανθρωπιστής τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική του ζωή. Εμπνεόταν από την πεποίθηση ότι η εργασία του είχε θετικό αντίκτυπο και ενθάρρυνε άλλους μηχανικούς, ώστε να μη χάνουν το στόχο τους σε ό,τι αφορά την εργασία τους.
Ο ίδιος το είχε πει, άλλωστε, και κατά τη βράβευσή του το 1972: «Ο άνθρωπος τεχνίτης δεν πρέπει να χάνεται στην ίδια του την τεχνολογία. Πρέπει να μπορεί να εκτιμά τη ζωή και η ζωή είναι τέχνη, θέατρο, μουσική και κυρίως, άνθρωποι».
Ο Fazlur Rahman Khan πέθανε στις 27 Μαρτίου 1982.
Η κόρη του αρχιτέκτονα, Yasmin Sabina Khan, λέει για τον πατέρα της: «Ως νέος, ο πατέρας μου ποτέ δεν είχε φανταστεί πως μια μέρα θα έχτιζε ουρανοξύστες. Γεννήθηκε στην ανατολική Βεγγάλη. Η πτυχιακές σπουδές του τον έφεραν πρώτα στις ΗΠΑ και η υπόσχεση για μια καριέρα γεμάτη προκλήσεις τον οδήγησε σε ένα πολυάσχολο αρχιτεκτονικό γραφείο στο Σικάγο, την εταιρεία Skidmore, Owings & Merrill, στην οποία και παρέμεινε έως το θάνατό του το 1982.
Όλα ξεκίνησαν, όταν στη δεκαετία του ’60 και στις αρχές του ’70 οι ΗΠΑ εμφάνισαν μια υψηλή ζήτηση σε χώρους κατοικίας και εργασίας που θα στεγάζονταν σε ψηλά κτήρια. Τα παραδοσιακά σχέδια κατασκευής τέτοιων κτηρίων ήταν πολυδάπανα κι έτσι τα αρχιτεκτονικά γραφεία σχεδίαζαν κτήρια με πολύ λιγότερους ορόφους.
Ο πατέρας μου αντιλήφθηκε, τότε, ότι χρειαζόταν μια νέα προσέγγιση για το σχεδιασμό ενός ουρανοξύστη και αφοσιώθηκε σε αυτό το νέο στόχο.
